කොරෝනා කාංසාව

 

කායික රෝග ලක්ෂණ වලට අමතරව කොරෝනා නිසා මිනිසුන්ගේ මානසික සෞඛ්‍යයට ඇතිවන බලපෑම ද නොසලකා හැරිය නොහැකිය. වෛරසය ශරීර ගතවීමේ අවිනිශ්චිතතාව නිසා කාංසාමය (anxiety) තත්වයකින් කල්ගත කිරීමට සිදුවී ඇත. මිනිසුන් වැඩිපුර ගැවසෙන ස්ථානයකට ගොස් පැමිණිමෙන් හෝ පොදු ප්‍රවාහන සේවයක ගමන් කිරීමෙන් පසු වෛරසය ශරීරගත වීමේ ඉඩ ප්‍රස්ථා තිබුණේ ද යැයි ආවර්ජනයක් කිරීමට සිදුවේ. එවැනි අවස්ථා නොතිබූ බවට මානසික තහවුරු කරගැනීමකින් පසුව කාංසාමය ගතිය පහවී යයි. සනීපාරක්ෂාව පිළිබඳ ග්‍රස්ථික හැසිරීමක් තිබෙන පුද්ගලයන්ට මෙය අමතර පීඩාවකි.

⁣හෙම්බිරිස්සාවක, කැස්සක, උණක ලක්ෂණ පහල වුවොත් කාංසාව බියක් දක්වා වර්ධනය වෙයි. මේවා අපට හුරුපුරුදු රෝගයන්ය. මේ රෝග ලක්ෂණ කිසිසේත්ම බියක් ඇතිකර ගතයුතු දේවල් නොවුනත් මේ දිනවල දී එය අපගේ අභ්‍යන්තර නිදහස සම්පූර්ණයෙන්ම අහිමි කරවයි. කොරෝනා අපට නිරෝගීව සිටීමේ අවස්ථාව මෙන්ම අපට රෝගී වීමේ නිදහස ද අහිමි කරවා ඇත.

කොත්තමල්ලි, පැණි, දුම්හට්ටි වැනි දේශීය ප්‍රතිකාර වලට මිනිසුන් යොමුවන්නේ රෝග නිවාරණයටම පමණක් නොව තමන්ගේ ශරීරය තුල සිදුවන දේ ගැන ඇති අවිනිශ්චිත හැඟීමෙන් මිදීමට ද විය හැකිය. මේවා සායනික පරීක්ෂණ වලින් පමණක්ම තහවුරු කරගත හැකි දෑ කියා කිව නොහැක. කෙනෙකුන් ⁣කොරෝනා නිසා ආසාදිතයෙක් ලෙස මිය ගොස් තවත් අයෙකු කිසිදු රෝග ලක්ෂණයක් නොපෙන්වා සාමාන්‍ය පරිදි ජීවත් වනවා දැකීම නිසා රෝගය පිළිබඳ අවසාන විනිශ්චයකට පැමිණෙන්නේ කෙසේද?

නැවතත් අපට නිවිසැනසිල්ලේ කැස්සක්, උණක්, හෙම්බිරිස්සාවක් සමඟ කල්ගත කිරීමට ලැබෙන්නේ කවදාද?